|
Sacred Walks 1 vind je hier
. KLIK HIER ALS JE OP EEN MAILINGLIJSTJE WIL KOMEN met aankondigingen van telkens nieuwe wandelingen INDEX WINTER 2014 (volgt) Meditatief wandelen: Het bos, en alle andere natuur, LEEFT en wil zelfs met ons communiceren. Waarom luisteren we niet? Wandelend langs strand, door het bos, in de bergen, zijn we bezig met wandelen, of met praten met elkaar, maar we zien niets, horen niets, dus al helemaal het gefluister van de natuur niet. Elke dag is de natuur anders, elke dag wil ze je andere schatten tonen. Begin je eenmaal meditatief te wandelen, oplettend, kijkend, luisterend, dan vallen je vanzelf dingen op. Het zijn dingen die je toevallen. Het zijn toevalligheden waarvan de natuur zich bedient om je ergens opmerkzaam op te maken. Bomen: Veel bomen zijn in zichzelf gekeerd geraakt. De mens ziet ze nauwelijks staan. Kapt maar om, want er moeten parkeerplaatsen voor in de plaats komen. Het was een Eik, waar ik tegen aan leunde, die me lering gaf in het communiceren met bomen, in ieder geval met Eiken. Elke boomsoort heeft zijn eigen aparte soort energie, die sommigen van ons kunnen voelen langs de ruggengraat als we er met de rug tegen aan staan, en dat hoeft niet eens zo lang te zijn. Een boom die in zichzelf gekeerd is geraakt hoeft maar eenmaal zo aangeraakt te worden, of "hij is er weer", om zijn aloude heilige taak van bemiddelaar tussen hemel en aarde, in dit geval, tussen hemel en mens, weer op te pakken. Heel vaak zelfs, wandel ook ik te snel en kan een Eik me zodanig "bewerken", dat ik verder lopend vanzelf meditatief ga wandelen. Een sterk verhaal? Boomsoorten staan met elkaar in verbinding. Er zijn eiken die ik een bepaalde functie heb toegekend, na het hen vriendelijk gevraagd te hebben natuurlijk. Zo heb ik een aantal "verkeerseiken", en op een goede druilerige ochtend, wandelend in België, vroeg ik een bepaalde Eik of hij verkeerseik voor die dag wilde zijn, en of hij er voor zou kunnen zorgen dat ik diezelfde avond (ik moest terug naar Nederland in het donker) veilig thuis zou komen en als het even kan zonder regen. Er was namelijk regen voorspeld, en de combinatie donker en regen vind ik vreselijk. Ik visualiseerde de hele route voor hem, vanaf Belgie, via Gorinchem, Tiel, Arnhem, etc. Eik zou zijn best doen. Diezelfde avond rijd ik de grens over bij Breda en zie een bord: rechtsaf 7 km file, rechtdoor filevrij. Maar het was wel droog. Ik rijd uiteraard rechtdoor langs de filevrije route. Du moment dat ik aankom op het niet van te voren gevisualiseerde stuk begint het te regenen, het was echt opvallend. Na een kwartiertje of zo kom ik bij een kruispunt waar ik terug de A27 op kan. Op het kruispunt stopte de regen! Ik was uiteraard heel erg verbaasd, en dan krijg ik op hetzelfde moment allemaal elektrische trillingen langs mijn ruggengraat. Ik hoor Eik zeggen (nou ja, "hoor", --de gedachte kwam binnen): "dat had je niet verwacht he?" Nee, dat had ik inderdaad niet verwacht. Ik was zo verbouwereerd dat ik hele stukken lang maar 100 km reed... je moet een Eik wel de kans geven, als je wil dat hij het weer beïnvloed; om dat te doen, ze hebben wel tijd nodig van te voren om de lucht te klaren zogezegd. De Amerikaanse Eik & het Amerikaanse-Eiken-Netwerk(-in-wording) Waar de gewone Eik onder Jupiter valt, valt de Amerikaanse Eik onder Neptunus. Hij wordt als een indringer gezien, maar in werkelijkheid is het een heel vruchtbare Inspiratieboom die je kruin kietelt als je er met je rug tegenaan staat. Niet ver van mijn huis in Lochem staat een bankje met een Amerikaanse Eik ernaast, en vlak erbij zelfs een heel grote Amerikaanse Eik. Ik zit graag met pen en papier op dat bankje om me te laten inspireren door de Amerikaanse Eik teneinde te schrijven. Op een goede dag, rijd er een vrouw op een fiets voorbij, ze stapt af, en heel eventjes legt ze haar hand op een Eik ietsjes verderop, ze stap weer op de fiets en rijdt verder. WAT LEUK! dacht ik. En even daarna kreeg ik de inspiratie om Amerikaanse Eiken te vragen of ze een netwerk kunnen maken, met elkaar in verbinding zijnd, overal en ik begin bij de grote Amerikaanse Eik op de hoek, die ik Hoofdeik noem. Hoofd-Amerikaanse-Eik-dan. Overigens wordt de Amerikaanse Eik in Amerika zelf de "Red Oak" genoemd, vanwege het prachtig gekleurde rode blad in de herfst. Hun stammen laten een "grid" zien, verbindingen van lijntjes, in een soort rechthoeken, en hun blad is groter en puntiger, dus wellicht valt de Amerikaanse Eik onder Mars/Neptunus. Ik heb heel wat afgewandeld in de omgeving van die Hoofd-Amerikaanse-Eik en andere Amerikaanse Eiken aangeraakt en ze gevraagd mee te doen met dat verbindingsnetwerk. Ik ga nu maar eens een pagina maken van deze pogingen, zodat ik niet elke keer opnieuw hoef uit te leggen op mijn wandelpagina's, wat ik bedoel met het grid van de Amerikaanse Eiken. |
.
